"The­re is no sin­ce­rer lo­ve than the lo­ve of food. "

Wiem, ze jestem okropna i nie odzywam się przez długi czas. I mogłabym się wykręcać, że nie mam czasu, ale prawda jest taka, że to kłamstwo. Czas się zawsze znajdzie. Mam aparat zepsuty, a dokładniej, to ładowarka do aparatu mi całkowicie padła i nie jestem w stanie robić jakichkolwiek zdjęć, nad czym ubolewam, ale moja mobilizacja jest na bardzo wysokim poziomie i bliżej niż dalej, kupię aparat. Zrobię wszystko, co w mojej mocy:) Wiecie, przyzwyczaiłam się do "życia" w pociągu. Zabawnie to brzmi, ale taka jest prawda. Mimo wszelkich niedogodności, ja bardzo lubię jeździć pociągami. Pare dni temu, a dokładniej w piątek wybrałam się na mecz ze znajomymi. Kolega z pracy załatwił bilety na ZAKSE, więc jak mogłam nie skorzystać? Niestety sam mecz nie był na tyle ciekawy, żebym mogła być dumna z tego co pokazała moja drużyna. Wiernie przyodziana w barwy mojej kochanej drużyny ( miałam na sobie marynarkę pomarańczowa, biały top i ciemne spodnie, czarne buty, czarną torebkę) siedziałam w tłumie kibiców z Kędzierzyna poubieranych w koszulki swojej drużyny. Ja, biedna istotka, "darłam" się, by pomóc drużynie, nie zważając na to, że jako jedyna cieszę się z punktów Jastrzębskiego. W momencie, gdy było cicho na hali, było słychać jedynie moje okrzyki oraz klub kibica, który był oddalony stosunkowo daleko, więc każdy patrzył się na mnie :D W trzecim secie kompletnie skapitulowałam, bo jak mogłam się cieszyć, gdy na 10 punktów rywala, JW zdobyło jeden...musiałam przełknąć gorycz porażki i już w drodze powrotnej nie było mi tak wesoło, jednak nie żałuję, że pojechałam, bo jeszcze nigdy nie byłam na meczu w innym mieście Plusligowej drużyny, więc to był mój pierwszy raz. Kolejny już mi się rodzi w głowie, ale to są dopiero plany :)



to jest jedyne zdjęcie, jakie zdołałam zrobić, bo jak wcześniej wspominałam. Moja ładowarka nie chce ze mną współpracować.


Wczoraj udało mi się zjechać do domu, niestety tylko na jeden dzień. Moja tęsknota za domem mnie przeraża. Gdy jestem we Wrocławiu, tęsknie za Wodzisławiem, gdy jestem w Wodzisławiu, tęsknię za Wrocławiem. Nie rozdwoję się, ale to przynajmniej świadczy o tym,że przyzwyczajam się do tego nowego jeszcze dla mnie miejsca i idzie mi coraz to lepiej. Podoba mi się ta samodzielność i moje życie na dwa miasta, można nawet rzec, ze na trzy, bo przecież jeszcze Jastrzębie! Mimo, że byłam w domu zaledwie ten jedne dzień, energia mi dopisuje i mam mnóstwo planów.Warto było nawet na ten jeden dzień zjechać do domu i nacieszyć się domem :)